Als ik werk, over straat loop, in de trein zit of naar de televisie kijk, hoor ik soms zinnen die blijven plakken. En soms vormen al die losse zinnen dan een geheel.
Zo hoorde ik de afgelopen weken dat eenzaamheid van belangrijke invloed is op je gezondheid. Ik hoorde dat er steeds minder solidariteit is in onze maatschappij. Ik hoorde ook dat er steeds een zwaarder beroep wordt gedaan op onze solidariteit. Ik hoorde dat het goed voor je is om vreemden aan te spreken op straat. Ik had een ontmoeting met geen vreemde terwijl die me uiterst vreemd voorkwam. En ik hoorde dat het belangrijk is om toevallige ontmoetingen tussen mensen te organiseren. Oh ja, en dat fijne woord serendipiteit.
En toen moest ik denken aan vier verschillende mensen die allemaal iets hebben gedaan met de ontmoeting tussen mensen die elkaar vreemd zijn. Hieronder een overzicht daarvan.
Touching strangers
Dit is een project van de kunstenaar Richard Rinaldi uit 2007. Richard fotografeert twee mensen op straat die elkaar niet kennen. Het is bijzonder wat er tussen de mensen gebeurt én de foto’s zijn fantastisch. Touchingstrangers.org
Antwoorden op andersheid
Dit is een onderzoek dat me raakt. Alleen al de aard van het onderzoek eigenlijk. Gustaaf Bos heeft onderzocht hoe we als mensen reageren op mensen die ons vreemd voorkomen. Mensen met een ernstige verstandelijke of meervoudige beperking. Gustaaf beschrijft wat je ervaart als je iemand ontmoet die heel vreemd voor je is. En dat iedereen een neiging heeft om dit soort situaties te vermijden.
Heb je veel tijd over? Lees dan het hele proefschrift hier: Proefschrift Gustaaf Bos – Antwoorden op andersheid
Why we Should talk to strangers
Aliya Dossa had een idee: 101 dagen, 101 vreemden ontmoeten. Ze deed het en beschreef hier elke dag haar bevindingen: 101 DAYS, 101 STRANGERS, 101 STORIES. In de TEDTalk licht Aliya de sociologische kant van haar project toe.
NS Hartkloppingen
En ja, we hebben het allemaal wel eens meegemaakt. Die ontmoeting met een vreemde die maar niet meer uit je hoofd gaat. De ‘wat als…’ gedachte. In het tijdschrift Rails dat vroeger in de trein lag, stond een rubriek voor precies die ontmoetingen. Het tijdschrift ligt al jarenlang niet meer in de trein. Maar de behoefte om die vreemde weer eens te ontmoeten, is blijven bestaan. De verhalen zijn nu te lezen op NS hartkloppingen.
Georganiseerde ontmoetingen met vreemden
Marina Abramovic is een performance kunstenaar. Met haar project ‘The artist is present’ konden bezoekers tegenover haar gaan zitten in het museum.
Marina Abramovic on The Artist Is Present (2010) from Marina Abramovic Institute on Vimeo.
Wat je niet leest in dit blog
Volgens mij zijn er kunstenaars, architecten en ontwerpers van de openbare ruimte die over dit onderwerp hebben nagedacht: Hoe kun je de ruimte zo ontwerpen dat er toevallige ontmoetingen ontstaan? Wie kent er voorbeelden? Ik neem ze graag op!